Het proces, niet het doel!

“Hahaaaai” allemaal!

Ja ik ben nog in leven en ja het gaat goed met mij! Hierbij weer een update! Het is alweer even geleden dat ik een stukje heb geplaatst, wat dat betreft begin ik al aardig te integreren in de Zuid-Afrikaanse cultuur ;-)

De afgelopen weken heb ik verschillende activiteiten gedaan bij de community projecten in de township. Voor de ouderen had ik een aantal spellen voorbereid, waaronder een toernooitje kegelen, wederom met flessen uiteraard: lang leve het afval! Het kegelen ging gepaard met veel gejoel en geklap, wat een lol! Leuk om te zien dat wanneer de ouderen hier eenmaal in actie zijn zoveel plezier kunnen hebben. Afgelopen woensdag was mijn laatste dag bij de ouderen. Helaas was er weer eens wat fout gegaan in de organisatie en miste er een toch wel wezenlijk onderdeel, namelijk de ouderen. Toen heb ik samen met de coördinator twee uur lang de administratie (hele vloer vol losse papieren) zitten doen in een ontiegelijk heet kantoortje.

Verder ben ik een paar keer mee geweest op huisbezoeken met de begeleiders van The House of Happiness, bij ouderen die in de Nemato township wonen en niet (meer) zelfstandig naar de daycare kunnen komen. We liepen dit keer door de township, weer eens wat anders dan veilig in een taxibusje. Ik vond het wel een vreemd gevoel om als één van de weinige blanke mensen hier rond te lopen, bijna iedereen kijkt op, of roept iets in Xhosa. Ook stormen er nog steeds regelmatig mensen naar buiten omdat ze ervan overtuigd zijn dat Justin Bieber hun plaggenhutje passeert, ach ja..

De huisjes die in de township staan verschillen erg van elkaar, ze zijn gemaakt van steen of golfplaten, anderen zijn kleine containers. Naast de meeste huisjes zit een tuintje met daaromheen een hekje van ijzerdraad, waar veel vrouwen overdag de was zitten te doen. Verder zijn er heel veel preschools voor kinderen tot en met een jaar of 5, die zijn allemaal zo gedresseerd dat ze hun duimpjes de lucht in steken wanneer er iemand langsloopt. De ouderen in de townships hebben vaak een grote rol binnen hun familie, zij passen overdag op kleinkinderen of mensen die ziek zijn. Bij de meeste ouderen die wij bezochten, baanden er inderdaad een aantal kleine kinderen zich een weg over de stoffige vloer. Tijdens het huisbezoek werd naast het voeren van een gesprek, de bloeddruk opgemeten, medicatie genoteerd en een poging gedaan tot het schoonmaken van de kamer. De begeleidster had mij gevraagd om in een schrift alles op te schrijven, vooral het noteren van de namen was nogal een kriem “Ngamadlangathi odwa” ……. Sorry?! We zijn in totaal bij zo’n twintig ouderen op bezoek geweest, ik vond het een bijzondere ervaring om op deze manier echt eens te kunnen zien hoe de mensen in de township leven.

Met de kinderen van de environmentalclub hebben we een sproeier voor in de groentetuin gemaakt, van jawel… een fles, hoe verrassend! Wel wat jammer dat het achteraf allemaal niet erg effectief is geweest, aangezien ze volgende week de tuin om gaan ploegen met een trekker dus ik ben bang dat het groentetuintje dat niet gaat overleven. Maar zoals een echte SPH- er zou zeggen, het gaat natuurlijk om het proces en niet om het doel, om de hengel en niet de vis... Kent u die uitdrukking? (zweef-zweef). Streven naar effectiviteit is hier sowieso niet iets dat je als doel moet hebben geloof ik. Na de tijd hebben we voor de verandering een uur op ons transport gewacht, Philamon, de docent van de environmentalclub hield ons gezelschap en kwam erachter dat we alweer bijna weer naar Nederland vertrekken. Hij zou ons zò verschrikkelijk missen, het voelde alsof hij ons al twee jaar kende, zo’n sterke band… ;-) Ja hoorrrr! Voor afgelopen week zou MZ een uitstapje regelen voor de kinderen, we zouden als afscheid met de kinderen naar een park of het strand. Maar meneer dacht dat hij dat een dag van te voren nog wel kon regelen, wat natuurlijk absoluut onmogelijk is en al helemaal in Afrika. We hadden daarom een plan B bedacht, een traktatie gekocht en verschillende spelletjes verzonnen om met de kinderen te doen. Eenmaal aangekomen bij de school was het schoolplein verdacht stil. Bleken de kinderen paasvakantie te hebben, wat dan ook niet even aan ons wordt doorgegeven. Wel jammer dat we op deze manier niet echt afscheid hebben kunnen nemen van de kinderen, al denk ik niet dat de kinderen er wakker van zullen liggen.. nei dizze wer in frisse.
Ook met het geven van de zwemlessen heb ik mij de afgelopen weken goed kunnen vermaken. Sommige kinderen begonnen ook zowaar wat beter te zwemmen en beginnen na de vakantie in de groep voor gevorderden. Ik heb hier spontaan een kinderwens ontwikkeld, wat een skatsjes allemaal!!

In de afgelopen dagen hebben we twee wedstrijden met ons “Stendenteam” gevoetbald. De eerste wedstrijd was tegen een jongensteam uit de Nemato township. We werden opgehaald en hebben de wedstrijd gespeeld op een veld naast een basisschool in de township. De jongens waren rond de veertien/vijftien jaar oud en spelen nooit wedstrijden omdat er geen andere teams zijn van hun leeftijd. Ze hadden ons daarom gevraagd om eens een wedstrijdje te voetballen. Helaas had het de hele dag al geregend (ja, regen!) dus het “veld” was ontzettend glibberig en er zaten echt hele diepe kuilen in. Daarbij hadden we geen van allen voetbalschoenen aan dus alleen het voortbewegen zonder bal was al levensgevaarlijk (externe attributie, ik weet het). De jongens bleken er minder moeite mee te hebben. Zij deelden hun voetbalschoenen, dus ze speelden allemaal met één schoen en één blote voet. Ondanks deze materiële onpraktischheden aan hun kant, werd mijn angst al snel werkelijkheid en schoten ze de ene na de andere raak. Alhoewel het de hele wedstrijd door bleef regenen, stond de zijlijn op een gegeven moment vol met dansende Afrikanen. Na afloop bedankten de jongens ons meerdere malen en waren ze helemaal blij met hun overwinning, en terecht! De wedstrijd die we deze week speelden was tegen een Zuid-Afrikaans vrouwenteam en eindigde in een remise. Het was een leuke wedstrijd en ook hier waren weer aardig wat supporters bij aanwezig.

Het onderzoeksrapport voor school hebben we (lees: ik..) inmiddels afgemaakt en opgestuurd en het moduul loopt ten einde. Over een week vlieg ik weer retour naar huis, iets waar ik inmiddels wel weer naar uitkijk! Maar voordat we de koffer in pakken staan er nog wat leuke dingen op het programma. Vandaag gaan we namelijk naar een talentenshow kijken van kinderen in de township en maandag tot en met woensdag gaan we op safari! Ik houd jullie op de hoogte.

Groet Maaike!