Teken van leven uit Zuid-Afrika
Door: Maaike
Blijf op de hoogte en volg Maaike
12 Februari 2015 | Nederland, De Knijpe
Hallo allemaal,
Inmiddels is het alweer een week geleden dat ik vertrok naar Zuid-Afrika. Na een hele lange, bijna slapeloze, vliegreis kwamen we zaterdag rond twee uur aan op het vliegveld van Port Elisabeth. We werden ingedeeld in groepen en werden met een busje naar onze appartementen gebracht. De busreis duurde ongeveer twee uur, gelukkig kwamen we er na anderhalf uur achter dat er een airco in de bus zat. Ik verblijf samen met een medestudente in een appartement in Bottmill. Toen we ons appartement binnen stapten stond ik op het punt in een lichte depressie te geraken, het was een heel klein warm hokje, zonder stroom en mèt een hele kolonne mieren marcherend over de toiletbril. Gelukkig zijn de twee laatst genoemde problemen inmiddels (zo goed als) opgelost en zie ik het wel zitten om hier de komende weken te verblijven. Over het stroomprobleem gesproken, hier is het gebruikelijk dat om de dag de stroom er een aantal uren afgaat. Dit wordt gedaan om stroom te besparen. Gelukkig hebben we een site gevonden waarop wordt aangekondigd wanneer de stroom er af zal gaan, zo kan ik ervoor zorgen dat m’n kuif is geföhnd voor het noodlot opnieuw toeslaat.
Maandag is de introductieweek begonnen voor de nieuwe studenten op de campus. We begonnen met wat hoorcolleges en voorlichtingen over praktische zaken, zoals het gebruik van de computers, de bibliotheek en het laten maken van een schoolpas. Daarna hadden we een Xhosa les, dat is één van de elf talen die hier wordt gesproken. In deze taal gebruiken ze verschillende soorten “klikjes” voor bepaalde letters. Voor mensen die er benieuwd naar zijn, op youtube staat hier een filmpje van onder de naam “clicksong”. Na de lunch hadden we een bustour door Port Alfred en werd er verteld wat er in de buurt allemaal te doen is. Tijdens de tour deed zich nog een gênant moment voor, de gids, een Afrikaanse jongen van een jaar of twintig, voelde de behoefte om mij te complimenteren en riep door de bus dat hij me op Justin Bieber vond lijken, ééén bedankt. Toen we weer terug kwamen op de campus kregen we een voorlichting over de verschillende stranden en werd er verteld waar je wel en niet kon zwemmen, in verband met de stromingen. Eén strand was absoluut verboden om te zwemmen en laat dat nou net het strand zijn waar ik de dag daarvoor een frisse duik had genomen! Maar goed, ik leef nog!
Dinsdag en woensdag hebben we ook verschillende hoorcolleges gehad over de Zuid-Afrikaanse geschiedenis en cultuur en de verschillende community projecten in de townships waar je bij kunt helpen. Vooral het project met ouderen sprak mij erg aan, ik ben benieuwd hoe het is om ook echt te zien hoe de mensen in de townships hun leven leiden of misschien meer lijden...
Dinsdag werd de dag afgesloten met een traditionele middag, we kregen de meest vreemde delicatessen voorgeschoteld met als hoogtepunt de kippenhoofden en klauwen (inclusief de nagels). Ik heb bijna alles de strot laten passeren, maar ik moet toegeven het was niet een gemakkelijke opgave. Het eten is hier sowieso heel anders dan ik gewend ben. We krijgen hier zowel s’ middags als s’ avonds een grote portie warm eten, met veel en vet vlees. S’ ochtends is er vaak een gebakken ei met tien kilo kaas of een worstje. Gelukkig hebben ze op verzoek van de Nederlandse studenten ook groente, fruit en brood tijdens de maaltijden dus daar probeer ik zoveel mogelijk van te nemen.
Ilse en ik zijn de enige twee studenten die de minor community care hier zullen gaan volgen. Deze minor is vooral gericht op de praktijk en het is de bedoeling dat we elke week twee dagen naar de townships toegaan om daar deel te nemen aan een project. Op dit moment lijkt het erop dat we het “Happy Waste” project gaan opstarten. Dit is een project om kinderen na schooltijd bewust te maken van de hoeveelheid afval dat we produceren en wat je daar mee kunt doen, zoals het maken van een kunstwerk. Ik geef toe, het is allemaal wel wat vaag en ik heb soms ook wel m’n vraagtekens erbij wat het precies in gaat houden. Vanuit Nederland zou een docent ons afgelopen vrijdag verschillende documenten sturen om ons wat meer informatie te geven over wat precies de bedoeling is. Maar dat laat ook nog steeds op zich wachten…. Ik ben inmiddels al wel tot de conclusie gekomen dat de ongestructureerde werkwijze van Stenden internationaal blijkt te zijn. Dat schept zeker een band!
Verder ben ik aangesloten bij het vrouwenvoetbal hier op de campus. Ik werd benaderd door een studente uit Tanzania of het mij leuk leek om mee te doen met de voetbaltrainingen. Ze had gezien dat ik hetzelfde horloge had en wist toen vrijwel zeker dat ik in was voor een potje voetbal. De voetbaltrainingen worden elke schooldag om vier uur op het grasveld naast de campus gegeven door haar. Helaas blijkt het motivatieprobleem bij vrouwenvoetbal eveneens van internationale aard te zijn. Er waren namelijk maar vier studenten tijdens de training. Toch was het erg leuk en ik ben van plan om vanmiddag weer te gaan.
Hoewel je de was hier ook op de campus kunt laten doen hebben we gisteren besloten om de was eerst zelf te gaan doen, aangezien je de kleding anders in maat muis terug schijnt te krijgen. In de tuin staat een grote wastobbe met een paar waslijnen. Na anderhalf uur staan te schrobben en twee blaren verder is m'n kleding weer redelijk schoon!
Tot nu toe vermaak ik me wel redelijk goed hier, ik heb al wat mensen ontmoet waar ik goed mee op kan schieten en de sfeer is meestal goed. Ook werkt de Skype redelijk goed dus daar ben ik ook wel heel blij mee! Toch kan ik op dit moment nog niet zeggen dat ik dolenthousiast ben aangezien het programma op dit moment voornamelijk bestaat uit het wachten in de brandende zon. Maar ik hoop dat daar vanaf volgende week verandering in gaat komen.
Vanmiddag staat er een township tour op het programma, we gaan met een busje ernaar toe. Ik ben benieuwd hoe het zal zijn. Ik zal jullie op de hoogte houden!
Groet Maaike
Inmiddels is het alweer een week geleden dat ik vertrok naar Zuid-Afrika. Na een hele lange, bijna slapeloze, vliegreis kwamen we zaterdag rond twee uur aan op het vliegveld van Port Elisabeth. We werden ingedeeld in groepen en werden met een busje naar onze appartementen gebracht. De busreis duurde ongeveer twee uur, gelukkig kwamen we er na anderhalf uur achter dat er een airco in de bus zat. Ik verblijf samen met een medestudente in een appartement in Bottmill. Toen we ons appartement binnen stapten stond ik op het punt in een lichte depressie te geraken, het was een heel klein warm hokje, zonder stroom en mèt een hele kolonne mieren marcherend over de toiletbril. Gelukkig zijn de twee laatst genoemde problemen inmiddels (zo goed als) opgelost en zie ik het wel zitten om hier de komende weken te verblijven. Over het stroomprobleem gesproken, hier is het gebruikelijk dat om de dag de stroom er een aantal uren afgaat. Dit wordt gedaan om stroom te besparen. Gelukkig hebben we een site gevonden waarop wordt aangekondigd wanneer de stroom er af zal gaan, zo kan ik ervoor zorgen dat m’n kuif is geföhnd voor het noodlot opnieuw toeslaat.
Maandag is de introductieweek begonnen voor de nieuwe studenten op de campus. We begonnen met wat hoorcolleges en voorlichtingen over praktische zaken, zoals het gebruik van de computers, de bibliotheek en het laten maken van een schoolpas. Daarna hadden we een Xhosa les, dat is één van de elf talen die hier wordt gesproken. In deze taal gebruiken ze verschillende soorten “klikjes” voor bepaalde letters. Voor mensen die er benieuwd naar zijn, op youtube staat hier een filmpje van onder de naam “clicksong”. Na de lunch hadden we een bustour door Port Alfred en werd er verteld wat er in de buurt allemaal te doen is. Tijdens de tour deed zich nog een gênant moment voor, de gids, een Afrikaanse jongen van een jaar of twintig, voelde de behoefte om mij te complimenteren en riep door de bus dat hij me op Justin Bieber vond lijken, ééén bedankt. Toen we weer terug kwamen op de campus kregen we een voorlichting over de verschillende stranden en werd er verteld waar je wel en niet kon zwemmen, in verband met de stromingen. Eén strand was absoluut verboden om te zwemmen en laat dat nou net het strand zijn waar ik de dag daarvoor een frisse duik had genomen! Maar goed, ik leef nog!
Dinsdag en woensdag hebben we ook verschillende hoorcolleges gehad over de Zuid-Afrikaanse geschiedenis en cultuur en de verschillende community projecten in de townships waar je bij kunt helpen. Vooral het project met ouderen sprak mij erg aan, ik ben benieuwd hoe het is om ook echt te zien hoe de mensen in de townships hun leven leiden of misschien meer lijden...
Dinsdag werd de dag afgesloten met een traditionele middag, we kregen de meest vreemde delicatessen voorgeschoteld met als hoogtepunt de kippenhoofden en klauwen (inclusief de nagels). Ik heb bijna alles de strot laten passeren, maar ik moet toegeven het was niet een gemakkelijke opgave. Het eten is hier sowieso heel anders dan ik gewend ben. We krijgen hier zowel s’ middags als s’ avonds een grote portie warm eten, met veel en vet vlees. S’ ochtends is er vaak een gebakken ei met tien kilo kaas of een worstje. Gelukkig hebben ze op verzoek van de Nederlandse studenten ook groente, fruit en brood tijdens de maaltijden dus daar probeer ik zoveel mogelijk van te nemen.
Ilse en ik zijn de enige twee studenten die de minor community care hier zullen gaan volgen. Deze minor is vooral gericht op de praktijk en het is de bedoeling dat we elke week twee dagen naar de townships toegaan om daar deel te nemen aan een project. Op dit moment lijkt het erop dat we het “Happy Waste” project gaan opstarten. Dit is een project om kinderen na schooltijd bewust te maken van de hoeveelheid afval dat we produceren en wat je daar mee kunt doen, zoals het maken van een kunstwerk. Ik geef toe, het is allemaal wel wat vaag en ik heb soms ook wel m’n vraagtekens erbij wat het precies in gaat houden. Vanuit Nederland zou een docent ons afgelopen vrijdag verschillende documenten sturen om ons wat meer informatie te geven over wat precies de bedoeling is. Maar dat laat ook nog steeds op zich wachten…. Ik ben inmiddels al wel tot de conclusie gekomen dat de ongestructureerde werkwijze van Stenden internationaal blijkt te zijn. Dat schept zeker een band!
Verder ben ik aangesloten bij het vrouwenvoetbal hier op de campus. Ik werd benaderd door een studente uit Tanzania of het mij leuk leek om mee te doen met de voetbaltrainingen. Ze had gezien dat ik hetzelfde horloge had en wist toen vrijwel zeker dat ik in was voor een potje voetbal. De voetbaltrainingen worden elke schooldag om vier uur op het grasveld naast de campus gegeven door haar. Helaas blijkt het motivatieprobleem bij vrouwenvoetbal eveneens van internationale aard te zijn. Er waren namelijk maar vier studenten tijdens de training. Toch was het erg leuk en ik ben van plan om vanmiddag weer te gaan.
Hoewel je de was hier ook op de campus kunt laten doen hebben we gisteren besloten om de was eerst zelf te gaan doen, aangezien je de kleding anders in maat muis terug schijnt te krijgen. In de tuin staat een grote wastobbe met een paar waslijnen. Na anderhalf uur staan te schrobben en twee blaren verder is m'n kleding weer redelijk schoon!
Tot nu toe vermaak ik me wel redelijk goed hier, ik heb al wat mensen ontmoet waar ik goed mee op kan schieten en de sfeer is meestal goed. Ook werkt de Skype redelijk goed dus daar ben ik ook wel heel blij mee! Toch kan ik op dit moment nog niet zeggen dat ik dolenthousiast ben aangezien het programma op dit moment voornamelijk bestaat uit het wachten in de brandende zon. Maar ik hoop dat daar vanaf volgende week verandering in gaat komen.
Vanmiddag staat er een township tour op het programma, we gaan met een busje ernaar toe. Ik ben benieuwd hoe het zal zijn. Ik zal jullie op de hoogte houden!
Groet Maaike
-
12 Februari 2015 - 11:15
Atke:
Mocht je opdracht nou niet leuk zijn, doe stand-up comedy daar. Ik ga helemaal stuk! -
12 Februari 2015 - 12:23
Iteke:
Hallo Maaike,
Leuk om te lezen hoe het je daar vergaat. Nog niet dol enthousiast schrijf je en dat snap ik best, maar je schrijft er toch wel onbevangen en vrolijk over. Vooral dat ongestructureerde lijkt me vreselijk. Niet weten wat er moet en gaat gebeuren is uitermate frustrerend en ik hoop dan ook echt voor je dat er toch nog iemand vanuit Nederland gaat mailen, zodat je weet wat je moet gaan doen en wat er van je verwacht wordt.
Van mama zag ik die heerlijke poten en koppen langskomen, ik kon wel kotsen als ik er aan dacht dat op te moeten eten. Zoek maar liever wat bananen en sinaasappels.
Ik hoop dat je daar toch een leuke tijd krijgt waarin je ook nog wat kunt betekenen voor kinderen of ouderen. Het is nog maar een weekje dat je daar bent, dus het kan nog best goed komen. En anders zelf maar wat bedenken, veel proberen te zien en wat extra voetbaltraining volgen....
Groeten, ik blijf je volgen en reageer af en toe wel eens.
Iteke -
12 Februari 2015 - 19:45
Mieke:
he Maaike/Justin Bieber, whaha wat een vergelijking ;-)
super leuk geschreven, lig helemaal dubbel! haha
lastig dat het nog zo ongestructureerd is, maar het is natuurlijk ook nog even wennen en je weg vinden, komt vast goed!
heb je later deze periode ook nog tijd om the big five te bekijken? want het zou zonde zijn om die niet te zien nu je daar bent!
veel plezier nog en ben benieuwd naar je volgende belevingen!
liefs Mieke
-
12 Februari 2015 - 22:07
Gjilke:
He meid,
Heerlijk verhaaltje! Zo te zien ben je ook al lekker aan het socializen en heb je je dagelijkse portie sport ook al te pakken ;)
Ik ben benieuwd naar je township trip, ik vond dat altijd erg indrukwekkend! Leuk ook dat je iets met ouderen gaat doen.
Fijn om te lezen dat het goed gaat. Hopelijk kun je straks ook gauw aan de slag met de opdrachten. Tot die tijd lekker genieten van het land van de regenboog ;)
xxx Gjilke -
12 Februari 2015 - 22:22
Gerda:
Hoi Maaike,
Ik hoor het je bijna vertellen als ik je belevenissen lees. Ik heb er van genoten.
Wat kan ik dan een lekker kippetje serveren hé?
Leuk dat je daar ook kunt voetballen. Pff in de warmte.....
Liefs mama -
12 Februari 2015 - 23:00
Sietske:
Hoi Maaike,
Wat leuk om je verhaal te lezen. Ik moest af en toe wel lachen, want ik was vanmiddag net bij mama geweest en had de kippenkop en kippenpoot gezien op de foto. Om kippenvel van te krijgen.
Knap dat je dit door je keel kon krijgen. Geniet van de tijd je nog geen opdracht hebt, lekker voetballen!!
Ik blijf je volgen.
Gr Sietske -
13 Februari 2015 - 19:59
Jinke:
He lieverd!
Wat leuk om je verhaal zo te lezen. Ik ben natuurlijk dagelijks op de hoogte van al je bezigheden. Maar om het zo verhalend te lezen doet mij ook weer erg lachen ;)
Nu lekker een weekendje weg. Ik ben benieuwd naar het volgende cabaret verhaal haha.
Liefs Jinke xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
