Làààtste ronde!

Lááátste ronde!

De koffer is inmiddels ingepakt, ik heb online ingecheckt voor mijn vluchten en de laatste wafel is inmiddels de strot gepasseerd. Kortom, tijd om naar huis te gaan! Morgen vertrek ik, als de Stenden chauffeur ook uit z’n bed kan komen, om 5 uur richting het vliegveld van Port Elizabeth. Ik heb twee overstappen met een totale wachttijd van ongeveer 15 uur en zal op zaterdag rond kwart voor drie een voet op Belgische bodem zetten. Maar niet voordat ik jullie voor de laatste keer op de hoogte breng van mijn avonturen deze week uiteraard!

Vorige week zaterdag zijn we met een bus vol Stenden studenten naar Ukhanyiso toegeweest in township, daar was een talentenshow voor kinderen en volwassenen georganiseerd. Het is hier gebruikelijk om voor zo’n soort evenement te bidden en er werd een (veel te luid) lied gezongen. In de zaal zaten, naast veel studenten, ook mensen uit de township. Het was erg leuk om te zien met hoeveel plezier de mensen optraden voor ons en bijzonder om zo’n middag eens meegemaakt te hebben. De organisatie verliep wel weer op z’n Afrikaans uiteraard, niemand wist eigenlijk wanneer hij/zij aan de beurt was en vaak kwamen halverwege het nummer nog mensen aangelopen die blijkbaar niet helemaal door hadden dat het hun beurt was, erg lollig! Om geld op te halen voor Ukhanyiso kon je ook eten en drinken kopen, want wat is een feest zonder kippenvoeten? De presentator deed in ieder geval erg zijn best om ons van alles aan te smeren, hij heeft namelijk tot negen keer toe de gehele prijslijst van alle lekkernijen door de microfoon voorgelezen. Lachen!!

Op zondagmorgen hoorde ik het geluid van stromend water en werd ik wakker in een heuse indoor swimmingpool! De hele nacht had het enorm gehoosd en geonweerd en waar ik al bang voor was, er bleken verschillende gaten in zowel de muur als het plafond van mijn kamer te zitten. Helaas waren er wel wat spullen die op de grond lagen nat geworden, maar verder viel de schade gelukkig te overzien.

Na veel gedoe was het Laura een tijdje geleden dan eindelijk gelukt om een driedaagse safari te boeken. Maandag was het zover! We zouden met vijf studenten, waaronder Laura, Daniëlle en ik, met een gids drie dagen de wildernis van Zuid-Afrika verkennen. We zouden om 12 uur opgehaald worden, met de nadruk op: zouden… Wij stonden wederom naïef en onwetend keurig om kwart voor twaalf met onze bagage voor de receptie te wachten tot Ant (de gids) ons zou komen ophalen in zijn landrover. Rond twaalf uur werden we gebeld, door de grote hoeveelheid neerslag waren de kano’s op raadselachtige wijze verdwenen en was de toegang naar de accommodatie weggespoeld. Hij zou kijken of er ook een andere route mogelijk was en opzoek naar een aanhanger voor onze bagage. De uren verstreken en het werd steeds later, inmiddels waren wij nog met z’n drieën over omdat de rest was afgehaakt. Wij waren er stiekem ook wel wat klaar mee, maar we hadden de helft al betaald en wilden toch wel erg graag weg! Om zeven uur (!!) zaten we nog steeds voor de receptie met onze bagage. Vanaf het thuisfront werden al adviezen geappt zoals “Dood paard, stap af”. Maar toen kregen we eindelijk bericht van Ant, hij was onderweg en had wijn gekocht om het goed te maken, ja daar maak je het natuurlijk helemaal goed mee bij mij… Uiteindelijk parkeerde er rond half acht dan toch een landrover. Toen we eenmaal in de landrover zaten overviel mij een lichte paniek, ik vond het ineens allemaal wel heel raar gegaan en daarbij vond ik de gids wel wat vreemd overkomen, met een heel mal, veel te kort broekje. Hoewel ik de eerste paar minuten nog panisch rondkeek opzoek naar de deurklink, had ik al snel door dat het een prima man was. Hoewel we door deze fratsen de activiteiten die gepland stonden voor maandag natuurlijk niet hadden kunnen doen, heeft Ant toch nog weten te regelen dat we alles hebben kunnen doen, skat!!!

Op dinsdagochtend begonnen we met de safari waar ik van te voren enigszins tegenop keek, er werd namelijk van mij verwacht dat ik op, jawel… een paard zou gaan zitten! Ik had gehoopt op een Shetlandpony, maar niets bleek minder waar, een joekel van een beest! Van te voren werd al gezegd dat het een oud en langzaam paard was, dat was gelukkig ook het geval, niet vooruit te branden. Het gevolg was dat ik constant twintig meter achter de rest aan hobbelde, prima! Ik vond het wel wat een gewaagde route voor iemand die nog nooit heeft paardgereden met hele steile zandheuvels en overal dikke takken. Maar we zijn allemaal in het zadel blijven zitten en achteraf was het stiekem toch best leuk (voor een keer!). Na het paardrijden gingen we een vogelsafari in kano’s doen, ook nu belandde ik samen met Ant in een kano mèt beperking. Erg onstabiel, twee keer bijna omgekiept, maar erg leuk en een prachtige omgeving! De laatste dag hebben we een wandelsafari gedaan, na het eerste halfuur alleen maar uitleg te hebben gekregen over sporen en poep liepen we zowaar een zebra tegen het lijf! Vanachter een bosje even gezwaaid, leuk!! s’ Middags gingen we naar Oceana, een heel luxe wildlife reserve waar we met een gigantische wagen doorheen scheurden, ook nu weer veel dieren kunnen begroeten. Dit alles maakte het lange wachten op maandag meer dan goed, we hebben onze tijd in Zuid-Afrika op een goede manier kunnen afsluiten! Hier laat ik het voor nu bij! Ik kijk ernaar uit om weer naar huis te gaan en iedereen weer te zien. Tot snel!

Groet Maaike